Laid-back Carribean vibe in Cahuita & Puerto Viejo

Vrijdag La Fortuna verlaten zonder de vulkaan El Arenal te hebben gezien. Jammer, maar het is niet anders! 3 dagen lang wolken, regen, wolken, regen en nog eens wolken met regen! Met gierende banden verlaten we La Fortuna samen met grote trucks van de merken Dole en Chiquita bananen via kleine kronkelwegen de bergen uit op weg naar de Caribische kust waar de zon schijnt! De eigenaar Roy van ons hotel in La Fortuna wenst ons een fijne reis en zegt: 'I don't want to make you scared, but don't stop in the city of Puerto Limon. Not even to go to a supermarket, it's dangerous out there! Okay, duidelijke taal! We sjezen door de lelijke grote havenstad Puerto Limon en gaan door naar Cahuita. Onderweg zie ik duidelijk de natuur veranderen. Droge bossen, palm- en mangobomen en tientallen banenplantages in dit gebied! Met onze Costa Ricaanse wegenkaart in de hand en favoriete radiozender FM3 103.1 die uit de speaker blaast rijden we in één keer goed naar Cahuita waar we een bungalow vlakbij het strand van Playa Negra gehuurd hebben. Basic bungalow aan de rand van de jungle met een verwilderd zwart (=Negra) strand op nog geen 100 meter voor onze deur. Jullie begrijpen dat het brede scala aan wildlife van Costa Rica hoorbaar is in onze slaapkamer 's nachts. De Italiaanse eigenaar gaf ons een kleine rondleiding door de bungalow en bood ons vervolgens aan om bij hem wiet te kopen, daar hoefden we niet naar het dorpje zelf voor te gaan. Chill!!! Altijd goed om te weten dat de 'wietkoning' op hetzelfde terrein als ons woont! Aangezien we een keukentje hadden in de bungalow besloten we zelf boodschappen te halen om te gaan koken. Spaghetti was het plan! Wij naar de lokale slager om vlees te halen....! Ik durfde geen stap meer verder die toko in te zetten. De varkensoren en een onbeschrijfelijke lucht kwam mij tegemoet. Okay geen twijfel mogelijk, het werd spaghetti zonder vlees! Het dorpje Cahuita is klein en bestaat uit een aantal straten waar enkele winkeltjes te vinden zijn. Er hangt hier een laid-back reggae sfeer, alsof ik in Jamaica ben. De kerstliedjes worden in reggae style in de verschillende barretjes gedraaid. Sinds een week begint Costa Rica al flink in de kerstsfeer te komen. Kerstbomen staan al opgetuigd en kerstprullen zijn verkrijgbaar in de winkels. In Cahuita hebben we 2 volle dagen gehad waarbij we op ons fietsje onder andere het Nationaal Park Cahuita bezocht hebben om hier een wandeling te maken door de bushbush. Met aan de linkerkant uitzicht op zee en aan de rechterkant bos wat groener dan groen is. Van palmbomen tot mangrovebomen terwijl de apen uit de boomtoppen brullen. De rest van de tijd op de prachtige stranden Playa Blanca & Playa Vargas doorgebracht waar het zand letterlijk je voeten verbranden, zo heet dat het zwarte zand is.
Onze bungalow in Cahuita was niet echt een succes. De bedoelingen van de eigenaar is goed, maar alles is half afgewerkt en 'smoezelig'. Daarbij hadden we ook last van een wc pot die overstroomde..... 3 dagen waren voor ons dan ook precies genoeg! Naast onze home made cooking zijn we een avondje bij de lokale 'Cocosbar' gaan eten waar duidelijk te zien is waar het in Cahuita om gaat: Alcohol en Marihuana. En dat terwijl de luiaard ondersteboven aan een elektriciteitskabel hangt en zich langzaam door de straten van Cahuita voort beweegt. De lokale bevolking hangt de hele dag wat op straat en lijkt weinig anders dan dat te doen, bIjzondere sfeer!

We zijn tot maandag in Cahuita gebleven waarnaar we doorgereisd zijn naar Puerto Viejo. Dit ligt nog z'n kleine 50 km tot de grens van Panama. Alleen begon de reis wat minder goed aangezien onze auto niet wilde starten......lege accu! Achteraf ook niet zo gek, wee hadden alleen internet in de auto naast de bungelow. Aangezien we de avond daarvoor in de auto, met het licht aan, hadden gezeten om een hotel voor Panama stad te boeken. De lokale taxi kon ons al snel te hulp schieten met startkabels zodat we weer snel op pad konden! Snel geregeld! Eénmaal in Puerto Viejo gezocht naar een geschikt verblijf en uiteindelijk een bungalow gehuurd in Calalu bungalow park. Schattige kleine houten huisjes met daaromheen een prachtige tropische tuin. Puerto Viejo is ook groter en levendiger dan Cahuita. De sfeer voelt gelijk goed! 's Avonds afgesproken met Gio (vriend Melanie) en samen bij een lokale soda 'Guetto girl one love' heerlijke fried red snapper gegeten! Mijn dag kon al niet meer stuk :) wat een heerlijk visje en Puerto Viejo is een gezellig reggae dorpje. De dames achter de kassa in de supermarkt zingen tijdens het afrekenen uit volle borst bachata nummers mee die op de radio afspelen, maar dansen doen ze hier niet aan in Costa Rica. Afgelopen dagen hebben we hier verschillende dingen gedaan zoals een middagje kajaks gehuurd om bij Playa Punta Uva 2 uurtjes op een klein riviertje door de jungle te kajakken. We waren doorweekt aangezien de regen met bakken uit de hemel kwam maar we hebben wel schildpadden gezien! Was zeker de moeite waard! Ook zijn we met de auto naar Manzanillo gereden waar de weg ophoudt omdat de grens van Panama daar vlakbij ligt. Daarnaast hebben we ook afscheid genomen van onze huurauto en zijn we zoals we deze reis begonnen weer afhankelijk van het openbaar vervoer.

Bijzonder interessant afgelopen week was de trip samen met onze lokale gids Fernando waarmee we een bezoek hebben gebracht aan de indiaanse Bribri gemeenschap van de Watsi stam. Bribri betekent racoon oftewel wasbeer in het Nederlands. In de Watsi stam leven z'n 600 Bribri indianen. In totaal kent Costa Rica op dit moment 36 indianen gemeenschappen waarvan de Bribri slechts 1 is. Onze gids Fernando is opgegroeid in Puerto Viejo in het naastgelegen dorpje Hone Creek. Fernando heeft veel Bribri vrienden doordat hij met hen is opgegroeid. Hierdoor spreekt hij naast Engels en Spaans ook de Bribri taal en is hij bekend in de Bribri gemeenschap. Naast zijn werkzaamheden als gids laat hij ons onderweg zijn huis zien waar hij zijn zelfgemaakte houten meubelen verkoopt. Echt mooie spullen! Tevens stopt Fernando onderweg verschillende keren omdat hij nog even geld moet pinnen, langs de apotheek, 2 repen chocolade bij een vriend moet brengen en om langs de weg een vrouw geld te betalen. Het kan hier allemaal! Heerlijk! Ik bewonder ondertussen de lokale Bribri bevolking en heb genoeg te zien. Via een ongeasfalteerde weg, door een rivier, duiken we uiteindelijk het binnenland in op weg naar de Bribri indianen in de Watsi stam. De Bribri leven zelfvoorzienend en afgezonderd waardoor ze hun eigen cultuur kunnen behouden. Hoewel dit ook heeft geresulteerd in minder toegang tot algemene educatie en gezondheidszorg in Costa Rica. De Bribri indianen hebben het laagste inkomen in Costa Rica, maar zijn in staat om veel van hun eigen producten, medicijnen en huisvestiging te produceren. De meerderheid leeft van stromend water en een schaarse hoeveelheid elektriciteit. Het verbouwen voor eigen consumptie en verkopen van cacao, biologische bananen, bonen, rijst en maïs speelt een belangrijke rol in de levensbehoeften van de Bribri om wat geld te verdienen.

Onze eerste stop was bij de Watsi stam waar de lokale Awa (Shaman) zijn werk doet. Een Awa is de medicijnman en speelt een zeer belangrijke rol binnen de stam. Nadat we zijn 'Conical house' of in onze ogen de hut, van de Awa binnen zijn gegaan vertelt hij over zijn functie binnen de stam en de constructie van het 'huis'. Hij vertelt ons dat de 'Conical house' een spirituele ruimte is dat een symbool vertegenwoordigt. Het huis bestaat uit 8 pilaren welke de dieren (aap, tijger, leeuw en slang) symboliseren die Sibu (God) hebben geholpen het universum te creëeren. Daarnaast bevat het 'huis' 4 horizontale ringen die de 4 levels van de wereld weergeven waarbij Sibu zich op de bovenste ring bevindt. Tijdens de uitleg van de horizontale ringen wordt het voor ons te ingewikkeld vanwege vliegtuigen, dieren, helpers en boze geesten. Nadat we dit thuis op internet nogmaals hebben opgezocht is het ons nog steeds niet duidelijk. Dus deze verdere uitleg hierover zal ik jullie besparen. Het huis heeft de vorm van een wigwam en het dak is gemaakt van een speciaal soort bladeren. De ingang van het huis zit aan de kant waar de zon opkomt en binnenin het huis brandt er dag en nacht vuur.

De Awa van de Watsi stam introduceert ons zijn kleinzoon die hij opleidt om in de toekomst zijn opvolger te worden. De 'opleiding' tot Awa begint op een 8-jarige leeftijd en duurt z'n 10-15 jaar. Alleen mannen kunnen de functie van Awa uitoefenen. Daarbij moet de vader getrouwd zijn met een vrouw van de Watsi stam, hierdoor hebben de vrouwen een hele sterkte positie binnen de stam. Bribri combineren kruidengeneeskunde en spirituele genezing samen om ziektes te behandelen. In hun tradities komen ziektes van bozen geesten, vreemd gedrag van de persoon of door hekserij van jaloerse buren. Om te kunnen genezen moet de Awa speciale liederen leren om verbinding te maken met de geesten van de plant, de ziekte en de persoon.
Het grootste deel van de bevolking 'betaalt' hem voor deze diensten in ruil voor dieren of producten.
Voordat we afscheid namen van de Awa en zijn kleinzoon voerde hij nog een klein ritueel op ons uit wat een spirituele reiniging moet voorstellen. Speciale bladeren werden over het vuur gehaald waarnaar dit over ons lichaam werd gestreken. Als afsluiting kregen we met een veer water uit de heilige bron op ons voorhoofd geveegd en zong de Awa een soort gebed. Hiermee ontvingen we van hem krachten voor een voorspoedige terugreis naar Nederland.

Na het bezoek aan de Awa zijn we naar een andere Bribri familie van de Watsi stam gegaan die cacao verbouwen en produceren. Cacao speelt een belangrijke rol in de Bribri cultuur. Cacao wordt gewonnen uit cacaobonen, de pit van de vrucht van de cacaoboom. De cacao heeft 6 maanden nodig om van een bloem een cacao vrucht te worden. De cacaovrucht wordt geplukt en de cacaobonen gaan voor een aantal dagen in een zak zodat al het vocht weg kan lopen. Vervolgens worden de bonen gedroogd aan de lucht. Als ze droog genoeg zijn worden ze gebrand, gezeefd en meerdere keren gemaald waardoor er vervolgens een dikke vaste pasta vrijkomt wat enorm bitter smaakt. Ik vond het dan ook echt niet lekker. Dit is dus 100% pure cacao wat je proeft. Uiteindelijk werd het met water en suiker vermengd zodat we het konden drinken, soort chocolademelk. Naast het hele cacaoproces heeft deze familie ook een geweldige tuin met allerlei geneeskrachtige planten en kruiden waarmee velen kwaaltjes als griep, verkoudheid, hoofdpijn etc. verholpen kunnen worden.
Eigenlijk was de tour na deze activiteiten officieel voorbij maar omdat we inmiddels een leuke band met Fernando hadden opgebouwd vroegen we hem of we ergens gezamenlijk wat konden gaan eten. Hij vond dit een erg leuk idee en nam ons mee naar een lokale soda! Hier hebben we heerlijk en vooral gezellig gegeten en gedronken (Chia sap). Met onze buik vol kochten we langs de weg nog een aantal biologische mango's, papaya's en bananen.

Op de weg terug richting Puerto Viejo gaf Fernando ons uitleg over de velen bananenplantages. Het was ons al opgevallen dat de bananen op de grote plantages in al hangend aan de bomen in blauwe zakken zitten. Fernando vertelde dat dit voor de insecten is maar hoofdzakelijk voor de bescherming van de bananen vanwege de vele chemicaliën die elke 15 dagen per vliegtuig over de bananenplantages worden gesproeid. De chemicaliën versnelt de groei van de banaan, maar maakt hem echter niet gezonder! De mensen die in de plantages werken krijgen een contract voor 3 maanden omdat veel mensen ziek worden van de chemicaliën die gebruikt worden. Indien de mensen niet ziek zijn geworden na 3 maanden kunnen ze opnieuw een contract krijgen. Daarnaast is het zo dat de werknemer maximaal 5 jaar werkt voor het bedrijf. Op deze manier hebben de werkgevers er geen 'last' van als hun werknemers ziek worden........ Eet dus geen bananen meer van de merken Chiquita, del Monte en Dole! Na het bananen verhaal kletsen we vrolijk verder met Fernando en vraagt hij ons of we de kleine giftige zwart/groene kikkers al gezien hadden. Nee, helaas nog niet antwoordde wij. En huppaaaa auto langs de weg, het bos in! En ja hoor, Fernando heeft snel een kikker te pakken. De buik van deze kleine kikkertjes (4-5 cm) is zeer giftig en zelfs dodelijk. Wat een geweldige en leerzame dag hebben we met Fernando gehad. Van ons ontvangt hij zeker een positieve beoordeling op Tripadvisor!

Nog even een leuk verhaaltje ter afsluiting. Terwijl ik dit zit te schrijven valt er zojuist vanaf het dak een hagedis op mijn nek!!!!!! Naast de vleermuis in huis hebben we inmiddels ook bezoek gehad van vele hagedissen, een kakkerlak, flinke kevers/torren, grote harige spin en wie weet van wat nog meer.....vakkundig verwijderen we deze huisdieren uit onze kamer 'alsof' het ons niks meer doet ;)

Onderhandelen kunnen en kennen ze hier ook niet! We wilden 2 stranddoeken kopen. Ons doel was om er 2 voor $20 te krijgen! Wij naar de souvenirshop:
Hoef: 'Hoeveel kosten de stranddoeken?'
Verkoper: '$14 per stuk'
Hoef: 'En hoeveel kost het als ik 2 stranddoeken neem?'
Verkoper: '$28 voor 2 stranddoeken'
Hoef: 'Val, wat begrijpen ze hier niet? We gaan!'
Uiteindelijk bij de buurman met pijn een moeite 2 stranddoeken voor $24 dollar kunnen kopen.

De tijd gaat nu wel ineens heel snel voorbij. Zaterdag gaan we de grens over naar Panama waar we gelijk door naar de eilanden van Bocas del Toro zullen afreizen en het hutje op zee eindelijk zullen gaan bezoeken! Ik ben heel benieuwd, zal wel een echt avontuur daar worden aangezien het behoorlijk primitief schijnt te zijn. Vanaf Bocas del Toro zullen we in de loop van volgende week per vliegtuig naar onze eindbestemming namelijk Panama City vliegen waar we nog een paar dagen verblijven voordat we richting NL komen.

Liefs,
Valerie