Even aan het einde van de wereld...
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
21 September 2015 | Bolivia, La Paz
Maanlandschappen, woestijnen, moerasgebieden, gekleurde meren en bergen, eindeloze zand- en zoutvlaktes, rotsformaties, geisers, vulkanen, grotten, -15 maar ook +25 graden en een aardbeving....!
Zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben gelezen ben ik dinsdag 15 sep. samen met Vivian from the Netherlands na een lange reis vanuit Peru aangekomen in San Pedro de Atacama in Chili. San Pedro de Atacama bevindt zich in de Atacama woestijn, deze woestijn is de droogste woestijn ter wereld. Op sommige plekken heeft het al eeuwen niet geregeld. San Pedro is een super schattig en vriendelijk dorpje met een beetje een lay-back alternatief (hippie) sfeertje. Ik heb hier tussendoor heerlijk kunnen bijkomen van alle indrukken van afgelopen 2 weken. Samen met Vivian zelf lekker kunnen koken in het hostel, maar ook genoten van de grote en lekkere empanada's die in het stadje verkocht worden. Natuurlijk ook op pad geweest want de omgeving is bizar! Dagje met de mountainbike op stap geweest en een tour naar Moon Valley gedaan.
Na ons bezoek aan Moon Valley gingen we nog even boodschappen halen. Terwijl ik met Vivian in de rij stond om onze boodschappen af te rekenen voelde ik mij ineens enorm duizelig worden. Zo duizelig dat ik automatisch op de grond wilde gaan zitten omdat ik het idee had dat ik zo flauw kom gaan vallen. Vivian stond voor mij en draaide zich ineens om en zei dat ze zich ook niet goed voelde terwijl ze zich inmiddels vast hield aan de schappen met producten. Om ons heen werden andere mensen ook onrustig en begon het duidelijk te worden dat er een aardbeving gaande was! Inmiddels gebaarde de verkoper van de supermarkt dat iedereen zijn tent uit moest en zag ik deuren en lampen heen en weer gaan. De beving duurde maar z'n 40 seconde, maar het was z'n gek gevoel! Na het lezen van alle nieuwsberichten bleek dat de hoofdstad Santiago de Chile flink getroffen was, en dat er een Tsunami waarschuwing voor de kustgebieden van Chili en Peru was uitgegeven. Zolang de lokale bevolking er relax onder bleef, was ik dat ook. Een aardbeving kan ik nu ook van mijn 'bucketlist' schrappen!
Hoogtepunt in San Pedro was het bijzondere bezoek aan de geisers van El Tatio. Vroeg in de ochtend (5:00 uur) werden we opgehaald. De geisers bevinden zich op 4300 meter hoogte en voordat de zon opkomt is het daar ongeveer -15 graden. Heel heel heel erg koud, maar wauw! De kou was het meer dan waard!
Vrijdag de 3 daagse 'salt flat tour' met als eindbestemming Uyuni (Bolivia) begonnen. Vanuit San Pedro de Atacama (Chili) zijn we 's ochtends met een georganiseerde tour richting de grens van Chili/Bolivia gereden. De grensovergang stelde echt niks voor. Hoog in de bergen op z'n 4500 m hoogte een stenen hutje zonder computer, dus na een snelle blik in mijn paspoort was dat allemaal snel geregeld. Na een simpel ontbijtje buiten aan de campingtafel begon de tour. Al snel bleek ik bij de Bolivianen als 1.80 meter lange vrouw een bijzondere attractie te zijn en kreeg ik gelijk de stoel voorin de jeep toegewezen. Bagage op het dak, water, voedsel, brandstof en een gastank mee voor 3 dagen, romantische panfluit muziek aan en daar reden we (groep van 6 personen) voorzien van onze Boliviaanse gids Gilmar met onze jeep de ruige en enorme vlaktes van Bolivia op. Gilmar was niet alleen onze chauffeur, maar ook onze gids en kok voor de 3 dagen. Laguna blanca, verde, colorada, geisers, Dali dessert, rotsformaties, hotsprings en met als hoogtepunt de magische zoutvlaktes! Zolang had ik uitgekeken naar deze tour. Ik kan eigenlijk met geen woord beschrijven hoe bijzonder indrukwekkend en fascinerend het was. Het leek af en toe wel gezichtsbedrog en het voelt alsof ik mij zojuist 3 dagen in 'Niemandsland' heb begeven! Prachtig! Lama's, alpaca's, vicuña's en flamingo's. Ik heb ze allemaal gezien.
Na afloop van de 3 daagse tour met Vivian from the Netherlands in na wat strubbelingen in Uyuni beland. Er bleken namelijk verkiezingen in Bolivia plaats te vinden waardoor niet alleen het drinken van alcohol verboden is en alles gesloten is, maar er ook geen verkeer mogelijk is!
In eerste instantie probeerde Gilmar ons via de hoofdweg Uyuni binnen te krijgen. Maar helaas overal politie.....ja, als we een pak geld zouden neerleggen zouden ze het 'door de vingers zien'. Haha dus dat ;) Uiteindelijk via een sluipweggetje een buitenwijk van Uyuni weten te bereiken. Na een half uur lopen door een uitgestorven buitenwijk in het centrum van Uyuni gearriveerd. Maar....onze voorafgaande geboekte bus vertrok dus ook niet..... Rest van de dag in Uyuni rondgehangen. Uiteindelijk bleek er 's avonds om 20:00 uur wel een andere lokale nachtbus naar La Paz te vertrekken, dus deze genomen. We waren niet de enige want naast dat de stoelen in de bus vol zaten, lagen er ook mensen in het gangpad. Het was een 'bumpy ride' van ongeveer 10 uur in het donker over grotendeels een onverharde weg door de bergen. Soms is het maar goed dat het donker is en ik niet kan zien waar en hoe er gereden wordt! De Bolivianen rijden namelijk als kamikazes. Zojuist letterlijk in het hostel neergeploft. Alles maar ook alles zit onder het stof van de 3 daagse trek. Wat geniet ik van dit avontuur! Heerlijk! :)
La Paz is mijn bestemming voor in ieder geval 2 nachten, de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld! Ik ben super benieuwd!
Zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben gelezen ben ik dinsdag 15 sep. samen met Vivian from the Netherlands na een lange reis vanuit Peru aangekomen in San Pedro de Atacama in Chili. San Pedro de Atacama bevindt zich in de Atacama woestijn, deze woestijn is de droogste woestijn ter wereld. Op sommige plekken heeft het al eeuwen niet geregeld. San Pedro is een super schattig en vriendelijk dorpje met een beetje een lay-back alternatief (hippie) sfeertje. Ik heb hier tussendoor heerlijk kunnen bijkomen van alle indrukken van afgelopen 2 weken. Samen met Vivian zelf lekker kunnen koken in het hostel, maar ook genoten van de grote en lekkere empanada's die in het stadje verkocht worden. Natuurlijk ook op pad geweest want de omgeving is bizar! Dagje met de mountainbike op stap geweest en een tour naar Moon Valley gedaan.
Na ons bezoek aan Moon Valley gingen we nog even boodschappen halen. Terwijl ik met Vivian in de rij stond om onze boodschappen af te rekenen voelde ik mij ineens enorm duizelig worden. Zo duizelig dat ik automatisch op de grond wilde gaan zitten omdat ik het idee had dat ik zo flauw kom gaan vallen. Vivian stond voor mij en draaide zich ineens om en zei dat ze zich ook niet goed voelde terwijl ze zich inmiddels vast hield aan de schappen met producten. Om ons heen werden andere mensen ook onrustig en begon het duidelijk te worden dat er een aardbeving gaande was! Inmiddels gebaarde de verkoper van de supermarkt dat iedereen zijn tent uit moest en zag ik deuren en lampen heen en weer gaan. De beving duurde maar z'n 40 seconde, maar het was z'n gek gevoel! Na het lezen van alle nieuwsberichten bleek dat de hoofdstad Santiago de Chile flink getroffen was, en dat er een Tsunami waarschuwing voor de kustgebieden van Chili en Peru was uitgegeven. Zolang de lokale bevolking er relax onder bleef, was ik dat ook. Een aardbeving kan ik nu ook van mijn 'bucketlist' schrappen!
Hoogtepunt in San Pedro was het bijzondere bezoek aan de geisers van El Tatio. Vroeg in de ochtend (5:00 uur) werden we opgehaald. De geisers bevinden zich op 4300 meter hoogte en voordat de zon opkomt is het daar ongeveer -15 graden. Heel heel heel erg koud, maar wauw! De kou was het meer dan waard!
Vrijdag de 3 daagse 'salt flat tour' met als eindbestemming Uyuni (Bolivia) begonnen. Vanuit San Pedro de Atacama (Chili) zijn we 's ochtends met een georganiseerde tour richting de grens van Chili/Bolivia gereden. De grensovergang stelde echt niks voor. Hoog in de bergen op z'n 4500 m hoogte een stenen hutje zonder computer, dus na een snelle blik in mijn paspoort was dat allemaal snel geregeld. Na een simpel ontbijtje buiten aan de campingtafel begon de tour. Al snel bleek ik bij de Bolivianen als 1.80 meter lange vrouw een bijzondere attractie te zijn en kreeg ik gelijk de stoel voorin de jeep toegewezen. Bagage op het dak, water, voedsel, brandstof en een gastank mee voor 3 dagen, romantische panfluit muziek aan en daar reden we (groep van 6 personen) voorzien van onze Boliviaanse gids Gilmar met onze jeep de ruige en enorme vlaktes van Bolivia op. Gilmar was niet alleen onze chauffeur, maar ook onze gids en kok voor de 3 dagen. Laguna blanca, verde, colorada, geisers, Dali dessert, rotsformaties, hotsprings en met als hoogtepunt de magische zoutvlaktes! Zolang had ik uitgekeken naar deze tour. Ik kan eigenlijk met geen woord beschrijven hoe bijzonder indrukwekkend en fascinerend het was. Het leek af en toe wel gezichtsbedrog en het voelt alsof ik mij zojuist 3 dagen in 'Niemandsland' heb begeven! Prachtig! Lama's, alpaca's, vicuña's en flamingo's. Ik heb ze allemaal gezien.
Na afloop van de 3 daagse tour met Vivian from the Netherlands in na wat strubbelingen in Uyuni beland. Er bleken namelijk verkiezingen in Bolivia plaats te vinden waardoor niet alleen het drinken van alcohol verboden is en alles gesloten is, maar er ook geen verkeer mogelijk is!
In eerste instantie probeerde Gilmar ons via de hoofdweg Uyuni binnen te krijgen. Maar helaas overal politie.....ja, als we een pak geld zouden neerleggen zouden ze het 'door de vingers zien'. Haha dus dat ;) Uiteindelijk via een sluipweggetje een buitenwijk van Uyuni weten te bereiken. Na een half uur lopen door een uitgestorven buitenwijk in het centrum van Uyuni gearriveerd. Maar....onze voorafgaande geboekte bus vertrok dus ook niet..... Rest van de dag in Uyuni rondgehangen. Uiteindelijk bleek er 's avonds om 20:00 uur wel een andere lokale nachtbus naar La Paz te vertrekken, dus deze genomen. We waren niet de enige want naast dat de stoelen in de bus vol zaten, lagen er ook mensen in het gangpad. Het was een 'bumpy ride' van ongeveer 10 uur in het donker over grotendeels een onverharde weg door de bergen. Soms is het maar goed dat het donker is en ik niet kan zien waar en hoe er gereden wordt! De Bolivianen rijden namelijk als kamikazes. Zojuist letterlijk in het hostel neergeploft. Alles maar ook alles zit onder het stof van de 3 daagse trek. Wat geniet ik van dit avontuur! Heerlijk! :)
La Paz is mijn bestemming voor in ieder geval 2 nachten, de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld! Ik ben super benieuwd!
-
23 September 2015 - 04:16
Hilde Colina:
Hi Lievert, blij weer een verslag van jou te ontvangen. Zo te zien heb je het heerlijk naar he zin, hopi great. Geniet en bedankt voor de foto's, liefs Hilde -
23 September 2015 - 05:24
Mariette:
Wat heerlijk om te lezen!! Benieuwd naar je mooie fotos straks.. genieten zeg zo'n avontuur! -
23 September 2015 - 08:41
Papa:
Wat een avonturen zeg! En het is nog lang niet afgelopen, want vandaag zagen we ook je berichten over Death Road!! En wie weet wat er nog meer volgt.
Heerlijk om te lezen hoe je hiervan geniet, en dat wij mogen meegenieten!
-
23 September 2015 - 09:20
Ellis:
Wauw val, wat een avonturen zeg! Leuk omschreven, leest lekker weer!
Zo fijn dat je geniet! Ik zou er bijna zelf zin in krijgen -
23 September 2015 - 10:47
Yvonne:
Waaoohhh Valerie, wat maak je toch fantastische dingen mee. Ik wou dat ik een stukje met je mee kon reizen.... In ieder geval heerlijk om je verhalen te lezen, maak ik het toch een klein beetje mee! Geniet maar lekker door! -
23 September 2015 - 12:46
Lucinda:
Jeetje wat een avonturen maak jij mee! Ontzettend gaaf zeg!
Genieten daar! Xx -
23 September 2015 - 14:48
Hanna Sandjon:
Lieve Val, wat een avontuur, zo gaaf, mooi en geweldig. Geniet maar -
23 September 2015 - 15:38
Karin:
Hoi Lieve Val,
Wat een belevenissen, Wauw, echt iets voor jou. Wat een prachtige wereld ondanks alle ellende.
Ik denk aan je en ben blij dat alles goed gaat.
Dikke pakkerd, Karin -
23 September 2015 - 16:48
Jan En Reino:
Een regen van avonturen. Weer een boeiend verslag! Take care!
-
23 September 2015 - 18:21
Remco:
Leuke verhalen en je maakt veel mee.
Fijn dat je ook reisgezelschap hebt is wel zo gezellig -
23 September 2015 - 22:22
Annèt:
Wat een ervaringen!! Weet je zeker dat je weer kunt aarden hier? -
27 September 2015 - 00:31
Nan:
val net terug van de dienst een fijne avond lees over jouw belevenissen .geweldig ,maar ik ben ook blij dat ik zo in mijn eigen bedje kan. geniet ! en we zien je weer snel liefs nan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
