La Paz & Titicacameer
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
27 September 2015 | Bolivia, Isla del Sol
Buenas diaz La Paz, highest capital of the world! Afgelopen week 2 dagen in La Paz doorgebracht. La Paz is de hoofdstad van Bolivia en ligt op 3660 meter hoogte. De stad ligt in een vallei tussen de hoge bergen met sneeuwtoppen. Ik heb een dagje rondgelopen door deze grote stad. In La Paz is niet heel veel te zien maar toch vond ik het leuk om de sfeer van deze stad te proeven. Vrouwen in traditionele kleding, bolhoedjes, lange vlechten en baby's in de bekende gekleurde doeken op hun rug. De kleine smalle straatjes lopen steil omhoog en omlaag en met name 's avonds is het een gekkenhuis qua verkeer. Marktstalletjes in de straten waar weinig/geen verkeer komt en waar echt vanalles verkocht wordt. Op sommige plekken lijkt de stad wel een oneindig grote markt. De bijzondere heksenmarkt met waarzeggers bezocht waar ook kruiden, traditionele geneesmiddelen en lama foetussen die geofferd worden aan Pachamama (moeder natuur) verkocht worden. Vervolgens met de kabelbaan naar een hoog punt gegaan om zo het beste uitzicht over deze immens grote stad te krijgen. Ik wist niet wat ik mij La Paz voor moest stellen en ik weet nog steeds eigenlijk niet wat ik van deze stad moet vinden.
En dan natuurlijk de bekend Yungasweg oftewel 'Death Road'....... die loopt van La Paz naar Coroico. Misschien wel eens op Discovery Channel gezien bij 'Deadliest roads?' Voorzien van het nummer 'Don't look down' van Martin Garrix gingen we de berg op naar 4700 meter hoogte voor de start. Jullie begrijpen dat ik door de muziek een binnenpretje had, maar ook een beetje zweethandjes omdat ik niet wist wat mij te wachten stond! ;) Maar als je in La Paz bent, moet je dit gewoon doen! Nadat ik een sexy outfit was gehesen (zag eruit alsof ik parachute ging springen) eerst even een stukje op een geasfalteerde weg om te wennen aan de mountainbike. Terwijl ik nog even een krakkemikkige Boliviaanse bus inhaalde met een biddende Jezus op de achterkant was ik READY en gezegend voor de 63 kilometer lange en max. 3 meter brede onverharde weg, oftewel 'Death Road'! Nou heb ik niet snel last van hoogtevrees, maar hoog en stijl was het zeker! Het uitzicht was gigantisch, echt super gaaf! Zolang je zelf de controle houdt over je snelheid en vooruit kijkt is er helemaal niks engs aan. Behalve dan het zien van tientallen kruizen langs de weg van mensen die deze weg met name per auto/vrachtwagen/bus niet overleefd hebben. Helaas zitten hier ook een aantal mountainbikers bij......
Sinds 2007 is er gelukkig voor verkeer een nieuwe geasfalteerde weg naar La Paz. Daarom wordt er door voertuigen weinig gebruik meer gemaakt van deze gevaarlijke 'Death Road'. Maar ondanks dat tijdens de fietstocht toch een aantal vrachtwagens en auto's tegengekomen. De leuke regel voor de mountainbikers is dan dat ze ten alle tijden links van de weg houden....dat is dus de kant van de afgrond! Uhmm ja, slik okay....! Via de nieuwe weg, na een heerlijke lunch en een duik in een zwembad in Coroico, per busje terug naar La Paz gereden. 's Avonds gezellig in het hostel geborreld. En daar was o.a. Rachel from the UK ook weer!
Nadat ik La Paz heb verlaten ben ik richting het Titicacameer vertrokken. Dit meer ligt tussen Peru en Bolivia op een hoogte van 3810 meter en behoord tot het hoogste en grootst gelegen meer ter wereld. Vanuit Copacabana per boot naar het verkeersvrije eiland Isla del Sol (70 km lang) gevaren om daar 2 nachten in het primitieve maar vredige dorpje Cha'llapampa door te brengen. Volgens de Quechua gemeenschap is de zon geboren op Isla del Sol. Verbleven in een simpel hostel met gezellig de varkens en ezels voor de deur. Eén van de belangrijkste activiteiten op dit eiland is de 2-3 uur durende wandeling door de bergjes van noorden naar zuiden van het eiland. Normaliter zou ik nergens last van hebben maar ik voelde mij net een oud vrouwtje. De ijle zuurstofarme lucht door de hoogte zorgt ervoor dat bij de minste en geringste inspanning je hartslag omhoog vliegt, je longen snakken naar zuurstof, je na 2 meter omhoog lopen enorm staat te hijgen en ten slotte een aantal bloedneuzen. Uitgeput maar voldaan aangekomen op het zuiden van het eiland blijken uitgerekend die dag de boten naar het noorden van het eiland gecanceld. Neeeeeeeee!!! Okay verstand op nul, geen keuze! Dus dan maar een vers fruitsapje en weer terug wandelen. Sommige stukken waren echt heftig maar het uitzicht blijft verbluffend! Een strak blauwe lucht, felle zon, helder blauw water en overal kleine eilandjes met in de verte hoge bergen. Tijdens de wandeling terug gelijk maar de belangrijke Chincana Inca ruïnes meegepakt. Beiden nachten op Isla del Sol waren koud, heel koud! Voorzien van 4 dekens, opgerold in mijn mummy lakenzak, thermokleding, dikke sokken en een muts redelijk geslapen. De weergoden, oftewel volgens de Quechua gemeenschap Pachamama (moeder natuur) en Pachapapa (vader natuur) hadden deze 2 nachten namelijk feest in de hemel. Gigantisch harde onweer met voor het eerst tijdens mijn reis regen! Glurend door het raam middenin de nacht was zelfs de bliksem een prachtig gezicht op het Titicacameer.
Na een week Chili en een week Bolivia, ben ik nu weer terug in Peru. Gisteren de grens van Bolivia terug naar Peru overgestoken. Ongepland een nachtje in Puno moeten verblijven waar ik bij aankomst in een grote kleurrijke en swingende straatparade belande vanwege het 'Our lady of Mercy' festival. Gezellig met mijn reismaatjes Jenny from Australia and Miguel from Switzerland op straat gehangen. Vanmorgen vroeg een klein tochtje naar de 'floating islands' op het Titicacameer gedaan voordat de bus mij weer kwam ophalen. Een beetje toeristisch, maar toch interessant om te zien. De eilanden zijn gemaakt van Totora riet wat in het Titicacameer groeit. De Uros gemeenschap woont op deze rieteilanden.
Bolivia is arm, maar ondanks dat..... Wat een prachtig land! Niet alleen de natuur, maar ook de cultuur. Hetgeen waar ik misschien wel het meeste van hou! De Bolivianen zijn over het algemeen schuw, teruggetrokken en ik krijg vaak het gevoel dat ze zich bezwaard en minderwaardig voelen ten opzichte van toeristen. Het is vaak moeilijk om contact met ze te krijgen terwijl mijn ervaring inmiddels is dat het enorm vriendelijke mensen zijn. Ik heb ook weer heleboel kinderen blij gemaakt met mooie stickers. Op dit moment zit ik in de bus en rijden we door het gigantische Andesgebergte naar mijn eindbestemming Cuzco waar ik een volle week zal verblijven om naast mijzelf wat 'rust' te geven van de inmiddels afgelegde honderden kilometers, ook een bezoek te brengen aan wereldwonder Machu Picchu. Vivian from the Netherlands is op mij in Cuzco aan het wachten om dit samen te kunnen gaan doen. Hopelijk gaat dit nog een groot hoogtepunt van mijn reis worden! Save the best for last!
En dan natuurlijk de bekend Yungasweg oftewel 'Death Road'....... die loopt van La Paz naar Coroico. Misschien wel eens op Discovery Channel gezien bij 'Deadliest roads?' Voorzien van het nummer 'Don't look down' van Martin Garrix gingen we de berg op naar 4700 meter hoogte voor de start. Jullie begrijpen dat ik door de muziek een binnenpretje had, maar ook een beetje zweethandjes omdat ik niet wist wat mij te wachten stond! ;) Maar als je in La Paz bent, moet je dit gewoon doen! Nadat ik een sexy outfit was gehesen (zag eruit alsof ik parachute ging springen) eerst even een stukje op een geasfalteerde weg om te wennen aan de mountainbike. Terwijl ik nog even een krakkemikkige Boliviaanse bus inhaalde met een biddende Jezus op de achterkant was ik READY en gezegend voor de 63 kilometer lange en max. 3 meter brede onverharde weg, oftewel 'Death Road'! Nou heb ik niet snel last van hoogtevrees, maar hoog en stijl was het zeker! Het uitzicht was gigantisch, echt super gaaf! Zolang je zelf de controle houdt over je snelheid en vooruit kijkt is er helemaal niks engs aan. Behalve dan het zien van tientallen kruizen langs de weg van mensen die deze weg met name per auto/vrachtwagen/bus niet overleefd hebben. Helaas zitten hier ook een aantal mountainbikers bij......
Sinds 2007 is er gelukkig voor verkeer een nieuwe geasfalteerde weg naar La Paz. Daarom wordt er door voertuigen weinig gebruik meer gemaakt van deze gevaarlijke 'Death Road'. Maar ondanks dat tijdens de fietstocht toch een aantal vrachtwagens en auto's tegengekomen. De leuke regel voor de mountainbikers is dan dat ze ten alle tijden links van de weg houden....dat is dus de kant van de afgrond! Uhmm ja, slik okay....! Via de nieuwe weg, na een heerlijke lunch en een duik in een zwembad in Coroico, per busje terug naar La Paz gereden. 's Avonds gezellig in het hostel geborreld. En daar was o.a. Rachel from the UK ook weer!
Nadat ik La Paz heb verlaten ben ik richting het Titicacameer vertrokken. Dit meer ligt tussen Peru en Bolivia op een hoogte van 3810 meter en behoord tot het hoogste en grootst gelegen meer ter wereld. Vanuit Copacabana per boot naar het verkeersvrije eiland Isla del Sol (70 km lang) gevaren om daar 2 nachten in het primitieve maar vredige dorpje Cha'llapampa door te brengen. Volgens de Quechua gemeenschap is de zon geboren op Isla del Sol. Verbleven in een simpel hostel met gezellig de varkens en ezels voor de deur. Eén van de belangrijkste activiteiten op dit eiland is de 2-3 uur durende wandeling door de bergjes van noorden naar zuiden van het eiland. Normaliter zou ik nergens last van hebben maar ik voelde mij net een oud vrouwtje. De ijle zuurstofarme lucht door de hoogte zorgt ervoor dat bij de minste en geringste inspanning je hartslag omhoog vliegt, je longen snakken naar zuurstof, je na 2 meter omhoog lopen enorm staat te hijgen en ten slotte een aantal bloedneuzen. Uitgeput maar voldaan aangekomen op het zuiden van het eiland blijken uitgerekend die dag de boten naar het noorden van het eiland gecanceld. Neeeeeeeee!!! Okay verstand op nul, geen keuze! Dus dan maar een vers fruitsapje en weer terug wandelen. Sommige stukken waren echt heftig maar het uitzicht blijft verbluffend! Een strak blauwe lucht, felle zon, helder blauw water en overal kleine eilandjes met in de verte hoge bergen. Tijdens de wandeling terug gelijk maar de belangrijke Chincana Inca ruïnes meegepakt. Beiden nachten op Isla del Sol waren koud, heel koud! Voorzien van 4 dekens, opgerold in mijn mummy lakenzak, thermokleding, dikke sokken en een muts redelijk geslapen. De weergoden, oftewel volgens de Quechua gemeenschap Pachamama (moeder natuur) en Pachapapa (vader natuur) hadden deze 2 nachten namelijk feest in de hemel. Gigantisch harde onweer met voor het eerst tijdens mijn reis regen! Glurend door het raam middenin de nacht was zelfs de bliksem een prachtig gezicht op het Titicacameer.
Na een week Chili en een week Bolivia, ben ik nu weer terug in Peru. Gisteren de grens van Bolivia terug naar Peru overgestoken. Ongepland een nachtje in Puno moeten verblijven waar ik bij aankomst in een grote kleurrijke en swingende straatparade belande vanwege het 'Our lady of Mercy' festival. Gezellig met mijn reismaatjes Jenny from Australia and Miguel from Switzerland op straat gehangen. Vanmorgen vroeg een klein tochtje naar de 'floating islands' op het Titicacameer gedaan voordat de bus mij weer kwam ophalen. Een beetje toeristisch, maar toch interessant om te zien. De eilanden zijn gemaakt van Totora riet wat in het Titicacameer groeit. De Uros gemeenschap woont op deze rieteilanden.
Bolivia is arm, maar ondanks dat..... Wat een prachtig land! Niet alleen de natuur, maar ook de cultuur. Hetgeen waar ik misschien wel het meeste van hou! De Bolivianen zijn over het algemeen schuw, teruggetrokken en ik krijg vaak het gevoel dat ze zich bezwaard en minderwaardig voelen ten opzichte van toeristen. Het is vaak moeilijk om contact met ze te krijgen terwijl mijn ervaring inmiddels is dat het enorm vriendelijke mensen zijn. Ik heb ook weer heleboel kinderen blij gemaakt met mooie stickers. Op dit moment zit ik in de bus en rijden we door het gigantische Andesgebergte naar mijn eindbestemming Cuzco waar ik een volle week zal verblijven om naast mijzelf wat 'rust' te geven van de inmiddels afgelegde honderden kilometers, ook een bezoek te brengen aan wereldwonder Machu Picchu. Vivian from the Netherlands is op mij in Cuzco aan het wachten om dit samen te kunnen gaan doen. Hopelijk gaat dit nog een groot hoogtepunt van mijn reis worden! Save the best for last!
-
27 September 2015 - 06:29
Hilde Colina:
Nou Val, wat heb je een heel mooie en interesante vakantie. Je hebt heel veel historische plekken bezocht en dankje voor de video' en foto's. Ik lees je verslag en wens dat ik ook daar kon zijn om het mee te kunben maken. Geniet Val en maak foto van Machupicho voor me. Liefs Hilde -
27 September 2015 - 10:08
Jan En Reino:
Zoek contact met de Telegraafreiskrant. Ze zullen je prachtig geschreven reisverhalen
zo plaatsen. Bedankt Valerie. Take care!! Liefs van ons beiden. -
27 September 2015 - 10:47
Marjoke:
Wat een belevenissen. En ja wij snappen dat je daar wilt blijven!!! Maar hopen je toch weer terug te zien. Geniet nog even van al het moois! Liefs van ons -
27 September 2015 - 13:34
Stella:
Prachtig, indrukwekkend en alsof je er zelf een beetje bent... Zo mooi als jij schrijft! Wij genieten met jou mee dus! Ga nog even door maar kom toch maar gewoon terug -
27 September 2015 - 16:34
Karin Hessel:
Hoi lieve collega,
Wat dacht je van een carrière als journalist.
Heel veel rust en nog bijzondere momenten toegewenst deze laatste week .
Dikke pakkerd, Karin
-
27 September 2015 - 19:42
Pauline:
Wat een leuk verslag weer! Je maakt wat mee daar! Geniet van je laatste weken en wie weet is the last the best! Alhoewel je al heel wat best meegemaakt hebt!!!
Liefs Pauline. -
28 September 2015 - 15:46
Astrid Colina:
Lieverd! zo te lezen zal ik je werk moeten opbellen,en tegen hun zegen dat je nog 6 maanden zal blijven:)) Ik geloof het best dat je zo onder indruk bent van alles wat je mee maakt en zoveel mooi dingen om je heen. Lieverd geniet nog van deze lastte week en stuur mooie foto's op van
Machupicho. Dikke Knuffel van je Mam.
-
02 Oktober 2015 - 15:54
Mariska:
Lieverd, ik kreeg al zweethandjes bij je verhaal van the death road haha. Super gaaf!! En jij denkt ook altijd aan de kindjes he hihi. Geniet van je laatste week. Dikke kus -
04 Oktober 2015 - 16:35
Annemaret:
Hee Vallie!!
Vandaag ein-de-lijk eens tijd om je verhalen weer te lezen! Wat doe je daar gave dingen en wat ben je toch een stoer wijf!
Geniet er nog heel even van :-)
Liefs, Kettetje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
