Reisverslag 1 @ Kathmandu

Na donderdag op het vliegtuig te zijn gestapt arriveer ik na een stopover op Istanbul airport op het Nepalese Tribhuvan airport. De vluchten verliepen voorspoedig en ik had gezellige Duitse buren naast mij zitten. Toen ik z’n 45 minuten voor de landing mijn ogen opende na een klein dutje was daar de bergen met besneeuwde bergtoppen in volle glorie te zien. WAUW! Al zigzaggend tussen de bergen landen we volgens schema rond 6:30 uur op Nepalese bodem. Bij het vliegveld is het mistig, bewolkt en het ruikt muf. Bij de douane zit een man die mij vriendelijk begroet met “Namaste, it’s your first time in Nepal and you will enjoy it!”. Deze man heeft duidelijk geen last van een ochtendhumeur gezien het tijdstip. Doordat ik in NL al een spoedvisum had geregeld en er geen andere vluchten waren geland stond ik om 7:30 uur met mijn rugzakken buiten bij de taxiplaats. Okay, ik moet eerst geld zien te pinnen anders kom ik nergens... hmmm, 2 geldautomaten verder en nog geen Nepalese rupee rijker. Een taxichauffeur spreekt mij aan en zegt dat dit wel vaker het probleem is. Echter wat ik een probleem lijk te vinden ziet hij als een alledaags voorval. “We stoppen onderweg wel bij een geldautomaat” zegt hij. En nadat we over de prijs hebben onderhandeld stap ik aan de linkerkant in zijn auto (ze rijden in Nepal links). We crossen de hoofdstad Kathmandu in waar direct veel schade door de heftige aardbeving van 2015 zichtbaar is. Huizen en gebouwen zijn ingestort of staan scheef. Het verkeer is chaotisch, we rijden links maar ook rechts, marktjes midden op de weg, overal getoeter, flinke gaten in de weg, kleine smalle straatjes, scooters en motoren schieten rakelings langs en voetgangers doen al helemaal hun eigen ding. En toch hou ik van deze ritjes! Ik verblijf de 1e 3 nachten in het Serenity Hotel in de toeristische wijk Thamel. Nadat ik ingecheckt heb zoek ik nog even wat slaap. Echter niet lang want ik kom erachter dat de zon schijnt en ik wil de buurt gaan verkennen.

Met een stevige voedingsbodem besluit ik naar Swayambhunath Stupa ookwel de Monkey Temple genoemd te gaan. Mijn Lonely Planet zegt dat het lopend of met de taxi kan, maar voor dezelfde prijs als een taxi weet ik een Riksja te regelen. De beste man verteld mij dat hij dit al 40 jaar doet en stopt onderweg op een aantal plekjes om mij wat uitleg te geven. Na een hobbelig ritje wandel ik het laatste half uur omhoog want ik kan het niet over mij hart verkrijgen om de kleine meneer van z'n 50 kg en zeker 60+ met mij achterop de berg omhoog te laten fietsen. Eenmaal aangekomen bij de ingang van Swayambhunath begin ik aan de 350 treden vergezeld door brutale apen en straathonden. Eenmaal boven aangekomen is de indrukwekkende witte koepel met gouden elementen van de hoofdtempel te zien en uiteraard de gekleurde vlaggen waarbij de kleuren symbool staan voor de 5 elementen; hemel, wind, vuur, water en aarde. Ondanks de drukte een serene plek waar de gebedsmolens met daarop de geschreven mantra ‘Om mani padme hum (hail to the jewel in the lotus)’ gedraaid worden. Volgens het Tibetaans boeddhisme heeft het ronddraaien van een gebedsmolen hetzelfde effect als het uitspreken van de betreffende gebeden of mantra's. De molen dient dan wel gedraaid te worden in de richting van de klok, anders wordt het opschrift achteruit gelezen. Het uitzicht over Kathmandu is waanzinnig en de hemel is vandaag blauwer dan blauw. Een man spreekt mij aan en vraagt of ik de geschiedenis van deze tempel weet te vertellen. Terwijl ik hem probeer duidelijk te maken dat ik geen behoefte heb aan een betaalde tour zegt hij dat hij er geen cent voor wilt hebben aangezien hij zojuist gevoeld heeft dat ik een goede geest bezit ;) Vervolgens krijg ik een uur durende rondleiding langs de hoofdtempel en kleinere tempels, het levensverhaal van Boeddha, een bezoek aan een kunstschool waar mandala’s gemaakt worden en na een bezoekje aan een geheim uitzichtpunt zeggen we elkaar na een selfie weer vriendelijk gedag. Hij zegt te gaan mediteren en ik ga nog even genieten van dit bijzondere gebouw terwijl er om mij heen wat jongetjes rondrennen in monniken kleding en Hindi’s druk zijn met hun ceremonies.

Nadat ik ook het park achter de Stupa heb bezocht dwaal ik weer af naar beneden waar ik door wat kleine straatjes en een park met wat kleine tempels loop. Het ruikt naar wierook, straatkinderen spelen op het plein, iemand is met gewichten aan het trainen, her en der lopen wat heilige koeien, mensen doen offeringen met kleurrijke bloemen. Even krijg ik de schrik als ik ineens in een van de kleine tempels een paar blote voeten uit een berg met hout en stro zie steken. Ik draai mij om en denk: “Zie ik dit goed want ik ben niet bij de tempel waar doorgaans de crematies plaatsvinden”. Okay, er zijn blijkbaar meer plekken... Eigenlijk wil ik niet kijken maar ben ook wel geïnteresseerd dus loop ik met een boog om de ceremonie en besluit daarna genoeg gezien te hebben. Na nog even op de brug bij de heilige maar vooral vieze Bagmathi rivier te staan ruil ik vanwege de vele zwervers en bedelaars de kleine straatjes in voor de grote stoffige en drukke straten en loop terug naar mijn hotel. Aangezien de stad zo stoffig is kan je je hier zeker 2x per dag douchen. Grappig dat ik vervolgens in het donker onder de douche sta want de stroom valt hier meerdere keren per dag uit. Geen wonder met al die stroomkabels boven de grond! In de avond eet ik bij het restaurant OR2K waar je op de grond zit en heerlijk kan eten. Het eten is hier in Nepal helemaal geen straf! Ik kom vrees ik terug als een dikke Boeddha.... Ik sluit dag 1 in Nepal af met bizar veel indrukken en een fijne start van deze trip. Wat een warme mensen wonen hier! Onwerkelijk om hier te zijn!