Reisverslag 9 @ Back in Pokhara

Ik sta gelukkig prima op vandaag! Helaas... de trekking komt op zijn einde. Vandaag maar 2 uurtjes wandelen en we zijn weer terug in Nayapul. We dalen nog wat meters af naar beneden, lopen door wat kleine dorpjes en doordat de wegen vlakker worden zit de pas er goed in. We hebben aardig wat conditie opgebouwd de laatste dagen ;) Ook besluit ik een deel van de wandeling de tassen met bagage van een van de dragers over te nemen want ik vind dat ik dit ook moet ervaren. De jongens vinden het fantastisch en vinden wel dat ik kan solliciteren. Van baan ruilen vinden ze ook wel een strak plan totdat ze erachter komen wat ze dan moeten doen...! Langzaam komen we vervolgens terug in het drukke leven met aangelegde wegen en drukte van mensen en auto’s. Terwijl we door Nayapul lopen geef ik mijn overgebleven snoepjes aan de zwaaiende kindjes die ‘Namaste’ roepen. Ik kan er nog steeds niet over uit hoe gastvrij, aardig, geduldig en humoristisch de Nepalezen zijn. Altijd een vriendelijke glimlach, een ‘Namaste’ en geen verwachtingen. Na een wandeling van 7 km vandaag en een check-out stempel op mijn vergunning bereiken we de plek waar we ook gestart zijn.

Terwijl we wachten op onze taxi slaat het weer om en regent het pijpenstelen! Net op tijd...! Maar helaas ook tijd om afscheid te nemen van de dragers Sandip B, Buwan en de 2 Nepalese meiden die vanaf dag 3 bij onze groep aangehaakt zijn. Door de stromende regen en een modderrivier met gaten en hobbels rijden we langs afgronden in z’n 3 uur terug naar Pokhara. Gelukkig heb ik de lokale spicy ‘Chili Chatka’ chips uitgevonden. Eenmaal terug in Pokhara verblijf ik weer in het Queens Hotel waar ik gelijk naar de douche sprint. Ik zit onder de modder en heb het gevoel enorm te stinken! Na 5 dagen trekking ga je een goede douche en een schone wc wel missen. De bedden en het eten waren prima maar de hygiëne was soms echt ver te zoeken. Na de douche staat mij samen met Saskia een Ayurvedische massage te wachten. We geven ons helemaal over en het is heerlijk maar het masseren van de bovenbenen en kuiten is wel echt een pijnlijk dingetje. Herboren verlaat ik de salon en lopen we een rondje door Pokhara. Wat een geluiden en drukte...! En dat terwijl Pokhara in vergelijking met Kathmandu heel relax is. Zucht....ik mis de rust en bijzondere sfeer in de bergen nu al! Alle spierpijn, zweet en gepuf van de afgelopen dagen is het wandelen in Nepal zo ontzettend waard! En mocht ik nog een keer terugkomen voor het 15-daagse Annapurna circuit trekking (toegevoegd aan mijn lijst) dan zal Asis sowieso mijn gids worden! In de avond eten we met de hele groep en de rest van de crew bij een goed visrestaurant en worden we door Asis verrast met een mooie speech en een grote taart waar Poonhill 2019 op staat. Voor deze speciale avond heb ik mijn Nepalese rok aangetrokken die ik eerder in Kathmandu gekocht heb. Na het diner gaan we met Prakash, Sandip A en Bipin door voor een cocktail naar de hippe tent genaamd ‘The Busy Bee Café’. Ook bestellen we een waterpijp, dansen we terwijl de muziek en het licht af en toe uitvalt tot onze knieën niet meer kunnen en de vermoeidheid in combinatie met alcohol maken dat een goede nacht slaap toch een beter plan lijkt. Prakash heeft de avond van zijn leven (en wij ook), heerlijk om deze jongen afgelopen dagen zo op te hebben zien bloeien. Mooi ventje! We nemen afscheid van de jongens en duiken onze bedden in.