Reisverslag 8 @ Syauli Bazar

Vanuit Tadapani (2590m) hebben we vandaag een flinke afdaling door een sprookjesachtig bos naar het dorpje Syauli Bazar (1170m) op de planning staan. Helaas hebben we door de bewolking in Tadapani geen enkel uitzicht op de bergen. We vertrekken vandaag dan ook in de stromende regen. Onderweg komen we bepakte ezels tegen en mannen met stalen bouwmaterialen op hun rug. In de bergen moet alles op deze manier vervoerd worden en dat is soms dagen lopen. Respect! Na 2 1/2 uur trappen naar beneden lopen, soms hele stukken vergezeld door een hond, komen we voor de lunch aan in het dorpje Gandrung. Hier ook geen uitzicht op de bergen maar wolken en regen. Maar de flinke lunch gaat er zonder problemen in. Bizar dat 2 warme maaltijden er per dag zonder problemen in gaan. Naar mate we verder afdalen richting Syauli Bazar komen we de uitgestrekte terrassen van rijstvelden weer tegen waar ook kinderen meewerken. Uiteindelijk lopen we vandaag 18 km trappen naar beneden en het is pittig maar de uitzichten en zwaaiende mensen onderweg maken alles goed. Vervelende is wel dat de vermoeidheid in combinatie met de gladheid door de regen vandaag een grote rol spelen. Iedereen uit de groep valt vandaag wel een paar keer en ik ga ook 2 keer goed onderuit waarbij ik mijn rug en rechterhand bezeer. Gelukkig geen grote ongelukken! Tussendoor trekt het af en toe ook even een beetje open waardoor de berg Fishtail ook even in het zicht komt. Vermoeid, doorweekt en wat bloedzuigers rijker komen we in Syauli Bazar aan wat naast een ruige grote rivier ligt. Voor mij was dit lichamelijk wel de zwaarste dag. Mijn kuiten en knieën vinden het even niet leuk meer en ik plof neer op een stoel. Een uur later kom ik bijna de stoel niet meer uit en heb ik mijzelf nog nooit zo raar zien lopen… Maar we lachen er met z’n allen om want iedereen heeft er last van en het is nog harder lachen als we ook nog met trappen omhoog moeten naar onze kamers van het verblijf. We besluiten de crew vanavond in het zonnetje te zetten en serveren hun Dahl Bat diner uit vanavond. De mannen vinden het fantastisch en krijgen er van ons een lekker koud biertje bij! Daarna evalueren we met elkaar de afgelopen dagen en pakt Bipin zijn trommel erbij en zingen en dansen we op Nepalese en Nederlandse liedjes. De jonge Prakash leert ons zijn traditionele dansmoves en alle spier- en kniepijn ben ik zo weer vergeten. Ik zal mijn nieuwe naam ‘Vella’ gaan missen!