The Red Center!!!
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
09 Augustus 2006 | Australië, Tennant Creek
En daar zijn we dan eindelijk weer…… Het heeft even geduurd, maar ja, we zaten dan ook in de ‘woestijn”in het midden van Australië en daar zijn de internetcafés redelijk dungezaaid. Ook hadden we drie dagen geen verbinding met onze mobieltjes, zodat we ook geen SMS’jes ontvingen. Valerie kreeg er echt ontwenningsverschijnselen van.
Afgelopen donderdag zijn we dus in Alice Springs aangekomen. Tijdens de vlucht hadden we mooie uitzichten over het dorre binnenland. Vrijwel geen teken van leven te zien, totdat we bij Alice Springs in de buurt kwamen. Eerst de camper ophalen, maar dat bleek een probleem te zijn. De camper had nl. die ochtend om 8 uur ingeleverd moeten zijn, maar was dus nog niet binnen. We kregen dus maar vast een auto te leen om inkopen te doen voor de komende dagen en dan maar hopen dat om half vijf de camper terug was.
Dus eerst inkopen doen dan maar. Alice Springs is wel veranderd ten opzichte van 26 jaar geleden, toen ik heer voor de eerste keer was. Het is gewoon een echte stad geworden. Niet groot, maar wel van alles voorzien, zoals grote 24/7 supermarkten. Wat hetzelfde gebleven is zijn de groepjes aboriginals die overal doelloos rondhangen en er bijzonder troosteloos uitzien.
Om half vijf weer terug naar Apollo en gelukkig was de camper nu wel aanwezig. In vergelijking met de HiTop camper die we de afgelopen weken hadden, viel deze 4WD Adventure Camper toch wel een beetje tegen. Voordeel is wel dat het bed een stuk ruimer is en dat er airconditioning en VERWARMING in het leef/slaapgedeelte aanwezig is. En die verwarming heb je hier ’s nachts wel nodig, want het kan hier zelfs vriezen. Overdag is het wel lekker met ca. 22 graden.
Vrijdag zijn we naar Glen Helen gereden, een afstand van ca 130 km. door en langs de McDonnel Ranges. Onderweg gestopt bij Simpsons Gap, Standley Chasm, Ellery Creek Big Hole en bij de Ochre Pits. Allemaal erg mooie kloven in de McDonnel Ranges. Vooral Standley Chasm was mooi. De Ochre Pits is een plaats waar de aboriginals Oker verzamelden om als verfstof te dienen, toentertijd een bijzonder kostbaar goedje.
Glen Helen is een soort herberg met camping, vlak bij de Glen Helen Gorge. Als camping stelt het niets voor, maar ze hebben er wel heerlijke douches. Na inchecken nog even naar de gorge gelopen en ’s avonds heerlijk kangaroe en krokodil gegeten in de herberg!
De volgende ochtend op tijd opgestaan om via de Merenie Loop naar Kings Canyon te rijden. Een afstand van ca 250 km over alleen onverharde weg, door aboriginal territory. Je moet dus van te voren ook een speciale pas kopen om over deze weg te mogen rijden. Kost ook nog $ 2,20. Speciaal voor deze weg hadden we dus de 4WD camper gehuurd, anders hadden we van Glen Helen terug naar Alice Springs moeten rijden. Onderweg veel mooie uitzichten gezien, o.a. op Gosse Bluf, een krater welke 140 mln jaar geleden door een meteoorinslag is gevormd. Ook een groep wilde kamelen tegengekomen. In Australië leven zo’n 600.000 wilde kamelen. Australië exporteert zelfs kamelen naar het Midden-Oosten!
We waren op tijd bij Kings Canyon, om ’s middags nog een wandeling langs de randen van de Canyon te maken. Kings Canyon is wel iets kleiner dan de Grand Canyon in Amerika, maar de uitzichten zijn toch echt wel fenomenaal te noemen. We vonden het allebei dus een erg mooie tocht. Terug op de camping nog even met Astrid en Maurice gebeld, die inmiddels weer in NL terug zijn.
Zaterdag reden we van Kings Canyon naar Ayers’ Rock (Uluru voor de aboriginals), ditmaal over gewoon verharde wegen. Naarmate we dichter bij Ayers’ Rock kwamen werd de grond steeds roder. Echt knalrood zand! Ook hier weer mooie uitzichten, o.a. op Mount Connor en uiteindelijk op Ayers’ Rock en op de Olga’s. Omdat deze steenklompen allebei direct uit de vlakke omgeving opstijgen zie je ze 50 km. van te voren al.
Na ingecheckt te zijn op de camping in het Ayers’ Rock Resort (ca. 20km van Ayers’ Rock) zijn we eerst naar de Olga’s gereden, omdat we daar anders weinig tijd meer voor zouden hebben. Na daar een paar foto’s gemaakt te hebben snel weer terug voor een wandeling langs Ayers’ Rock. Deze wandeling werd begeleid door een Aboriginal jonge dame (82 jr) die ons het een en ander uitlegde over hun leefgewoonten en hoe de Aboriginals het ontstaan van Ayers’ Rock verklaren. Haar verhaal werd vertaald door een ranger die ook de lokale Aboriginal taal verstaat (Er zijn ca. 300 verschillende Aboriginal talen!)
Na deze tour naar de speciaal daarvoor aangelegde parkeerplaats gereden, om daar de zonsondergang over Ayers’ Rock te zien.
Maandagochtend hebben we eerst een andere wandeling gemaakt met een ranger, die ook weer het een en ander vertelde over Ayers’ Rock en over de Aboriginal cultuur. Op weg daarnaar toe zagen we direct al dat de beklimming van de rots gesloten was vanwege sterke winden op de top. Dat was flink balen, want wij wilden die dag ook naar boven klimmen. Eerst dus maar de wandeling met de ranger gemaakt, welke ook weer erg interessant was, en daarna het cultureel centrum bezocht. Helaas was om 13.00 uur de beklimming nog steeds gesloten, dus zijn we maar teruggegaan naar de camping. Daar aangekomen, zagen we dat de beklimming om 13.30 weer was opengesteld. Te laat voor ons, aangezien we voor later die middag een kamelentoer hadden geboekt, waarvoor we anders niet op tijd terug zouden zijn. Helaas, het is niet anders, we hebben Ayers’ Rock dus niet kunnen beklimmen.
Eind van de middag hebben we dus wel de kamelentoer gedaan. Dat was echt fantastisch leuk, vooral het opstaan en het weer gaan zitten van de kamelen, met ons erop dan natuurlijk. We waren met een groep van ca. 25 man, waarvan zeker de helft Japannertjes, met fototoestel en witte handschoentjes. Nadat we allemaal opgestegen waren hebben we ca. een uur achter elkaar aangehobbeld door de woestijn. Ondertussen ging ook de zon onder en hadden we dus weer een mooi uitzicht op “the Rock”.
Dinsdagochtend vroeg opgestaan en de 450 km terug naar Alice Springs gereden. Onderweg enkele tientallen dode kangaroes en enkele opgeblazen koeien bezichtigd. De lunch hebben we genoten in het Stuart Wells Roadhouse, ofwel Jim’s place. Hier hebben ze een pianospelende en zingende dingo, maar die was vandaag helaas op toernee in Alice Springs. Eind van de middag onze 4WD camper weer omgewisseld voor de gemoedelijke HiTopcamper, waarmee we dus weer richting Darwin gaan trekken.
Dat was het weer even voor nu, jullie weten weer genoeg .
Tot het volgende bericht maar weer!
Groetjes van ons!!!!!
Afgelopen donderdag zijn we dus in Alice Springs aangekomen. Tijdens de vlucht hadden we mooie uitzichten over het dorre binnenland. Vrijwel geen teken van leven te zien, totdat we bij Alice Springs in de buurt kwamen. Eerst de camper ophalen, maar dat bleek een probleem te zijn. De camper had nl. die ochtend om 8 uur ingeleverd moeten zijn, maar was dus nog niet binnen. We kregen dus maar vast een auto te leen om inkopen te doen voor de komende dagen en dan maar hopen dat om half vijf de camper terug was.
Dus eerst inkopen doen dan maar. Alice Springs is wel veranderd ten opzichte van 26 jaar geleden, toen ik heer voor de eerste keer was. Het is gewoon een echte stad geworden. Niet groot, maar wel van alles voorzien, zoals grote 24/7 supermarkten. Wat hetzelfde gebleven is zijn de groepjes aboriginals die overal doelloos rondhangen en er bijzonder troosteloos uitzien.
Om half vijf weer terug naar Apollo en gelukkig was de camper nu wel aanwezig. In vergelijking met de HiTop camper die we de afgelopen weken hadden, viel deze 4WD Adventure Camper toch wel een beetje tegen. Voordeel is wel dat het bed een stuk ruimer is en dat er airconditioning en VERWARMING in het leef/slaapgedeelte aanwezig is. En die verwarming heb je hier ’s nachts wel nodig, want het kan hier zelfs vriezen. Overdag is het wel lekker met ca. 22 graden.
Vrijdag zijn we naar Glen Helen gereden, een afstand van ca 130 km. door en langs de McDonnel Ranges. Onderweg gestopt bij Simpsons Gap, Standley Chasm, Ellery Creek Big Hole en bij de Ochre Pits. Allemaal erg mooie kloven in de McDonnel Ranges. Vooral Standley Chasm was mooi. De Ochre Pits is een plaats waar de aboriginals Oker verzamelden om als verfstof te dienen, toentertijd een bijzonder kostbaar goedje.
Glen Helen is een soort herberg met camping, vlak bij de Glen Helen Gorge. Als camping stelt het niets voor, maar ze hebben er wel heerlijke douches. Na inchecken nog even naar de gorge gelopen en ’s avonds heerlijk kangaroe en krokodil gegeten in de herberg!
De volgende ochtend op tijd opgestaan om via de Merenie Loop naar Kings Canyon te rijden. Een afstand van ca 250 km over alleen onverharde weg, door aboriginal territory. Je moet dus van te voren ook een speciale pas kopen om over deze weg te mogen rijden. Kost ook nog $ 2,20. Speciaal voor deze weg hadden we dus de 4WD camper gehuurd, anders hadden we van Glen Helen terug naar Alice Springs moeten rijden. Onderweg veel mooie uitzichten gezien, o.a. op Gosse Bluf, een krater welke 140 mln jaar geleden door een meteoorinslag is gevormd. Ook een groep wilde kamelen tegengekomen. In Australië leven zo’n 600.000 wilde kamelen. Australië exporteert zelfs kamelen naar het Midden-Oosten!
We waren op tijd bij Kings Canyon, om ’s middags nog een wandeling langs de randen van de Canyon te maken. Kings Canyon is wel iets kleiner dan de Grand Canyon in Amerika, maar de uitzichten zijn toch echt wel fenomenaal te noemen. We vonden het allebei dus een erg mooie tocht. Terug op de camping nog even met Astrid en Maurice gebeld, die inmiddels weer in NL terug zijn.
Zaterdag reden we van Kings Canyon naar Ayers’ Rock (Uluru voor de aboriginals), ditmaal over gewoon verharde wegen. Naarmate we dichter bij Ayers’ Rock kwamen werd de grond steeds roder. Echt knalrood zand! Ook hier weer mooie uitzichten, o.a. op Mount Connor en uiteindelijk op Ayers’ Rock en op de Olga’s. Omdat deze steenklompen allebei direct uit de vlakke omgeving opstijgen zie je ze 50 km. van te voren al.
Na ingecheckt te zijn op de camping in het Ayers’ Rock Resort (ca. 20km van Ayers’ Rock) zijn we eerst naar de Olga’s gereden, omdat we daar anders weinig tijd meer voor zouden hebben. Na daar een paar foto’s gemaakt te hebben snel weer terug voor een wandeling langs Ayers’ Rock. Deze wandeling werd begeleid door een Aboriginal jonge dame (82 jr) die ons het een en ander uitlegde over hun leefgewoonten en hoe de Aboriginals het ontstaan van Ayers’ Rock verklaren. Haar verhaal werd vertaald door een ranger die ook de lokale Aboriginal taal verstaat (Er zijn ca. 300 verschillende Aboriginal talen!)
Na deze tour naar de speciaal daarvoor aangelegde parkeerplaats gereden, om daar de zonsondergang over Ayers’ Rock te zien.
Maandagochtend hebben we eerst een andere wandeling gemaakt met een ranger, die ook weer het een en ander vertelde over Ayers’ Rock en over de Aboriginal cultuur. Op weg daarnaar toe zagen we direct al dat de beklimming van de rots gesloten was vanwege sterke winden op de top. Dat was flink balen, want wij wilden die dag ook naar boven klimmen. Eerst dus maar de wandeling met de ranger gemaakt, welke ook weer erg interessant was, en daarna het cultureel centrum bezocht. Helaas was om 13.00 uur de beklimming nog steeds gesloten, dus zijn we maar teruggegaan naar de camping. Daar aangekomen, zagen we dat de beklimming om 13.30 weer was opengesteld. Te laat voor ons, aangezien we voor later die middag een kamelentoer hadden geboekt, waarvoor we anders niet op tijd terug zouden zijn. Helaas, het is niet anders, we hebben Ayers’ Rock dus niet kunnen beklimmen.
Eind van de middag hebben we dus wel de kamelentoer gedaan. Dat was echt fantastisch leuk, vooral het opstaan en het weer gaan zitten van de kamelen, met ons erop dan natuurlijk. We waren met een groep van ca. 25 man, waarvan zeker de helft Japannertjes, met fototoestel en witte handschoentjes. Nadat we allemaal opgestegen waren hebben we ca. een uur achter elkaar aangehobbeld door de woestijn. Ondertussen ging ook de zon onder en hadden we dus weer een mooi uitzicht op “the Rock”.
Dinsdagochtend vroeg opgestaan en de 450 km terug naar Alice Springs gereden. Onderweg enkele tientallen dode kangaroes en enkele opgeblazen koeien bezichtigd. De lunch hebben we genoten in het Stuart Wells Roadhouse, ofwel Jim’s place. Hier hebben ze een pianospelende en zingende dingo, maar die was vandaag helaas op toernee in Alice Springs. Eind van de middag onze 4WD camper weer omgewisseld voor de gemoedelijke HiTopcamper, waarmee we dus weer richting Darwin gaan trekken.
Dat was het weer even voor nu, jullie weten weer genoeg .
Tot het volgende bericht maar weer!
Groetjes van ons!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
